Yeni Melbourne Üniversitesi araştırması, son milyon yıldaki bütün buz çağı bitişlerini Dünya ekseninin eğim açısının daha yüksek değerlere yaklaşmasıyla sona erdiğini ortaya koydu. Bu zamanlarda, daha uzun ve daha güçlü yazlar büyük Kuzey Yarımküre buz tabakalarını eritti. Dünya’nın iklimini son 11.000 yılda yaşadığımız gibi sıcak bir ‘bölgeler arası’ duruma itti.
Doktora çalışması adayı Petra Bajo ve meslektaşları da, bu ‘buz devri sonlandırmalarının’ yaz dönemindeki enerji seviyelerinin buz tabakalarının çökmesinin ne kadar sürdüğünü kontrol ettiğini ve daha yüksek enerji seviyelerinin hızlı çöküş ürettiğini kontrol etti. Araştırmacılar hala bu dönemlerin ne sıklıkta gerçekleştiğini ve ne kadar sürede başka bir dönem bekleyebileceğimizi anlamaya çalışıyorlar.
1800’lerin ortalarından bu yana, bilim adamları uzun zamandır Dünya’nın yörüngesinin geometrisindeki değişikliklerin buzul çağlarının gelişinden ve gidişinden sorumlu olduğundan şüpheleniyorlar. Belirsizlik, yörünge mülkiyetinin en önemli olduğu şeydi. Petra Bajo’nun “Bilim, Orta Pleistosen geçişinden bu yana buzul çağının sona ermesinden bu yana eğimin kalıcı etkisi”, bugün Science’da yayınlanan buz yaşlarının neden sona erdiğini belirleyerek gizeminin bir kısmının gizemini çözmeye yaklaşıyor.
Ekip, İtalyan dikitlerinin verilerini Portekiz kıyılarında açılan okyanus sedimanlarından gelen bilgilerle birleştirdi.
Araştırma ekibinden Doçent Russell Drysdale, “Cambridge Üniversitesi’nden meslektaşlar ve Portekiz’in Instituto Português do Mar e da Atmosfera, Kuzey Atlantik’in buz tabakasının çökmesine tepkisinin ayrıntılı kayıtlarını derledi,” dedi. “Dikit büyüme katmanlarında okyanus çökeltilerinde kaydedilen değişikliklerin aynısını belirleyebildik. Bu yaş bilgisini dikitin okyanus sediment kaydına bu zaman dilimine tarihlenemedi.
Radyometrik tarihleme konusunda en son teknikleri kullanan uluslararası ekip, yaklaşık 960.000 ve 875.000 yıl önce meydana gelen iki fesih yaşını belirledi. Çağlar, her iki sonlandırmanın başlatılmasının Dünya’nın eğim açısındaki artışlarla daha tutarlı olduğunu göstermektedir. Bu artışlar, Kuzey Yarımküre buz tabakalarının bulunduğu bölgeler üzerinde daha sıcak yazlar üreterek erimeye neden olmaktadır.
Drysdale, “Her iki sonlandırma da buz tabakaları üzerindeki Kuzey Yarımküre yaz enerjisinin zirve değerlere yaklaştığı bir zamanda tamamlandı.” dedi. Şöyle devam etti: “Bu bulguların daha genç fesihlerden daha önce yayınlanmış verilerle karşılaştırılması, bu modelin son milyon yılın tekrarlanan bir özelliği olduğunu gösteriyor.”
Takım, ortalama buzul çağı döngülerinin uzunluğu aniden iki katına çıktığında, Orta Pleistosen Geçişine daha yakından bakmayı planlıyor.